Scroll Top

Een hartverwarmend steenuilenverhaal vanuit Liezele (België) 

Onlangs ontving het secretariaat van Hofvogels een vraag vanuit de provincie Antwerpen. Op het erf van Luc Ceurvelts in Liezele broedde een steenuilenpaar in een oude knotwilg. De levensduur van de knotwilg liep ten einde en Luc vroeg om informatie over nestkasten en het gebruik van camera’s. Dit leverde niet alleen een leuk verhaal op maar ook een mooie serie foto’s die we met toestemming van de fotograaf Luc Meert, die gedurende lange tijd het steenuilenpaar volgde en vastlegde , op onze website mochten publiceren.

hofvogels-steenuil-2

Belevenis van de fotograaf

Een fotoreportage maken van een familie steenuiltjes stond bij mij als natuurfotograaf  altijd al hoog op mijn verlanglijstje. Wanneer ik met de fiets naar het werk reed, kwam ik door een gebied waar ik de uiltjes regelmatig waarnam. Als snel viel mijn oog op een alleenstaande oude knotwilg als vermoedelijke broedplaats.

 

Luc, de eigenaar van de boom en het terrein, zelf ook een natuurliefhebber en oud vogelringer, ging al snel akkoord dat ik enkele keren met telelens en statief de weide zou ingaan om de uiltjes eens voortreffelijk op de plaat vast te leggen. Heel merkwaardig , Luc die samen met zijn hond dagelijks langs de knotwilg kwam, kon een rustend uiltje tot op enkele meters afstand benaderen en met de smartphone fotograferen.

 

Wanneer ik echter voorzichtig vanaf circa 50 meter een poging waagde, dook  het uiltje weg. Er zou dus sowieso een schuiltent aan te pas moeten komen om succes te hebben. Luc kon niet geloven dat de knotwilg de broedplaats voor een uilenpaartje kon zijn. Eerst besloot ik wat grote meelwormen op een weidepaal te droppen om het uiltje in een mooiere setting te lokken. De wildcamera liet ons na enkele dagen zien dat grote meelwormen in de smaak vielen.

 

hofvogels-steenuil-3

In de vooravond vanuit mijn schuiltentje fotograferen vlotte goed. Toen ik enkele dagen later bezig was om ze landend op een paal te fotograferen, merkten we dat er constant transport was met wormen naar de knotwilg. Een bevestiging dat er wel degelijk jongen waren.  Dezelfde avond nog plaatste Luc de wildcamera, zodanig dat er zicht was op het nestgat. Iedere ochtend zond Luc me beelden, maar heuglijk was het om de volgende morgen een filmpje te zien waarbij er 3 jongen buiten het nestgat kwamen zitten, later bleken er zelfs 4 jongen te zijn. 

 

Het was ondertussen 23 juli, een maand later dan normaal. Was het al een 2e broedsel, denk ik niet, was het eerste mislukt ? We zullen het nooit weten ….

 

Bijna dagelijks waren we met de uiltjes bezig. Terwijl ik ’s avonds vanuit de schuiltent zat te fotograferen keek Luc met de verrekijker vanop zijn terras vlakbij. Overdag werkten we regelmatig samen een nieuwe setting uit, nog nooit ben ik met één vogelsoort zo bezig geweest. Maar steenuiltjes zijn dan ook één van mijn lievelingsvogels. Uiteindelijk heb ik 26 avonden in het schuiltentje gezeten, het was een mooie tijd.

Dank vooral aan Luc voor de toegang en de medewerking.

 

Luc die ondertussen even gek op steenuiltjes geworden was als ikzelf, is nu klaar met het timmeren van een nestkast, de knotwilg staat immers op instorten. Via de stichting Hofvogels kwam hij aan de nodige info om er ook een camera in te plaatsen, zodat we volgend jaar alles nog beter kunnen volgen. Hopelijk doen de uiltjes het volgend jaar weer goed en kan de populatie in onze streek verder aangroeien. Luc en ik genieten ervan. 

 

Met groeten.

Luc Meert. 

 

Gerelateerde berichten